Από το κάρο και την άμαξα στο αυτοκίνητο

Ανήκω σε μια από τις τελευταίες γενιές που προλάβαμε να βιώσουμε τη μετάβαση από την ξύλινη άμαξα στα αυτοκίνητα. Όσοι μεγαλώσαμε στην αγροτική περιφέρεια και μάλιστα σε πεδινές περιοχές, διατηρούμε ως πολύτιμο κομμάτι της εμπειρίας μας τις μετακινήσεις με κάρο, μεταφορικό μέσο δεμένο με τις προβιομηχανικές συνθήκες παραγωγής. Το γεγονός ότι οι σχετικές μνήμες περιορίζονται στην παιδική μου ηλικία, ειδυλλιακή κατά ένα τρόπο, απαλείφουν τις αρνητικές πλευρές αυτού του είδους μεταφοράς.

Τα κάρα στη ΒΔ Πελοπόννησο- ο καραγωγέας

Λεχαινά Ηλείας, Μάιος 1966. Ο καρολόγος Ν. Τρόντζας μεταφέρει  την οικογένεια και άλλους με μίσθωμα, στο πανηγύρο του αγίου Νικολάου, στα Σπάτα Βουπρασίας Ηλείας.

[Από την έρευνά μου για τα κάρα στη ΒΔ Πελοπόννησο, κατά τη δεκαετία του 1980].

Δημοσιεύω εδώ, ως τεκμηριωτική μαρτυρία προηγούμενου post σε αυτό το blog για τα κάρα (ξύλινη, δίτροχη ή τετράτροχη άμαξα), μια συνέντευξη από καραγωγέα που μεταξύ όλων όσων κατέγραψα, θεωρώ ότι συνοψίζει λίγο-πολύ και όλες τις άλλες, τουλάχιστον ως προς τους καραγωγείς. Λόγω εντοπιότητας αλλά και πολλών χρόνων έρευνας πεδίου στην περιοχή, είμαι σε θέση να έχω ελέγξει την πιστότητα της μαρτυρίας. 
(Βλ. και: https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=532136745385105400#editor/target=post;postID=8251085121041286023;onPublishedMenu=allposts;onClosedMenu=allposts;postNum=4;src=link)